اختلالات خواب یکی از مشکلات شایع بهداشت عمومی در دنیای امروز است که بر کیفیت زندگی، بهره‌وری و سلامت جسمی و روانی افراد تأثیر می‌گذارد. تست خواب یا پلی‌سومنوگرافی (Polysomnography) به عنوان یکی از ابزارهای اصلی تشخیص اختلالات خواب، نیازمند تیمی متخصص است که پرستاران نقشی کلیدی در آن ایفا می‌کنند.

 

 

۱. آموزش و آماده‌سازی بیمار

•ارائه اطلاعات کامل به بیمار درباره‌ی مراحل تست

•کاهش اضطراب بیماران از طریق ارتباط درمانی مؤثر

•بررسی سابقه پزشکی، مصرف دارو و الگوهای خواب بیمار

 

۲. نصب و تنظیم تجهیزات

•نصب الکترودهای مغزی (EEG)، چشمی (EOG)، عضلانی (EMG) و سنسورهای تنفسی

•اطمینان از کارکرد درست تجهیزات و کالیبراسیون دستگاه‌ها

•بررسی دقیق وضعیت بدن، راه‌های هوایی و اکسیژناسیون بیمار

 

۳. نظارت در طول شب

•مشاهده‌ی زنده و مانیتورینگ سیگنال‌های حیاتی، حرکات بدن، کیفیت خواب و رویدادهای تنفسی

•مستندسازی رخدادهایی مانند بیدار شدن، خروپف، وقفه تنفسی، یا حرکات غیرمعمول

•مداخله در صورت وجود مشکلات (مثل قطع اکسیژن، افت فشار یا اضطراب شدید بیمار)

 

۴. مشارکت در تحلیل داده‌ها

•همکاری با پزشک یا تکنولوژیست خواب برای تحلیل الگوهای خواب

•ارائه گزارش‌های اولیه درباره‌ی مراحل خواب، وقفه‌های تنفسی، سطح اکسیژن و حرکات غیرطبیعی

 

۵. پیگیری و آموزش پس از تست

•توضیح نتایج به بیمار (در صورت داشتن مجوز یا همراهی پزشک)

•آموزش اولیه در مورد استفاده از دستگاه‌های CPAP برای بیماران مبتلا به آپنه خواب

•ارجاع به پزشک خواب یا مشاوران تخصصی در صورت نیاز

 

 

 

پرستار، به عنوان عضوی از تیم درمانی، پلی میان فناوری، تشخیص و مراقبت انسانی است. مراقبت پرستاری در تست خواب نیازمند دقت، دانش فیزیولوژی خواب، مهارت‌های فنی و همدلی با بیمار است. با افزایش آگاهی عمومی از اهمیت خواب، نقش پرستار در این زمینه بیش از پیش اهمیت یافته است.

 

 

تست خواب ابزاری حیاتی در تشخیص اختلالات خواب مانند آپنه، نارکولپسی، سندرم پای بی‌قرار و بی‌خوابی مزمن است. پرستاران در این فرآیند نه‌تنها مسئول اجرای فنی تست هستند، بلکه در فراهم‌سازی محیطی ایمن، آرام و قابل‌اعتماد برای بیمار، نقش غیرقابل‌انکاری دارند. آموزش، دقت، و همدلی سه ستون اصلی عملکرد پرستار در آزمایشگاه خواب هستند.