پالس اکسیمتری شبانه یک روش غیرتهاجمی و کم‌هزینه برای پایش سطح اشباع اکسیژن خون (SpO2) در طول خواب است. این روش به عنوان ابزاری برای غربالگری اولیه اختلالات تنفسی خواب، به‌ویژه آپنه انسدادی خواب (OSA)، کاربرد دارد.

 

آپنه انسدادی خواب اختلالی شایع است که با انسداد موقت راه هوایی فوقانی در هنگام خواب مشخص می‌شود و می‌تواند به کاهش سطح اکسیژن خون، خستگی روزانه، بیماری‌های قلبی و عروقی و دیگر عوارض منجر شود. با توجه به هزینه و دسترسی محدود به پلی‌سومنوگرافی (PSG)، پالس اکسیمتری شبانه به‌عنوان یک روش جایگزین در غربالگری بیماران مشکوک به OSA مورد توجه قرار گرفته است.

 

دستگاه پالس اکسیمتر، با قرار گرفتن روی انگشت بیمار، سطح اشباع اکسیژن خون و ضربان قلب را در طول شب ثبت می‌کند. داده‌های ثبت‌شده می‌توانند به‌صورت نمودارهایی شامل افت اکسیژن (desaturation events)، میانگین SpO2، و شاخص افت اکسیژن (ODI: Oxygen Desaturation Index) تحلیل شوند.

 

• غربالگری آپنه خواب: افراد با علائم مانند خروپف، خواب‌آلودگی روزانه یا چاقی.

• پایش درمان: بررسی تأثیر درمان‌هایی مثل CPAP یا جراحی.

• ارزیابی بیماران پرخطر: شامل بیماران قلبی، ریوی یا دارای اختلالات عصبی عضلانی.

 

• مزایا: ارزان، در دسترس، بدون نیاز به نظارت تخصصی، مناسب برای استفاده خانگی.

• محدودیت‌ها: عدم توانایی در تشخیص نوع و شدت دقیق اختلال تنفسی، حساسیت و ویژگی کمتر نسبت به PSG، احتمال نتایج کاذب در حضور مشکلات حرکتی یا جریان خون ضعیف.

 

پالس اکسیمتری شبانه ابزاری مفید در غربالگری اولیه اختلالات تنفسی خواب، به‌ویژه در محیط‌های با منابع محدود است. با این حال، در موارد مشکوک یا برای تشخیص دقیق، انجام PSG ضروری خواهد بود.